„Historii uczymy się po to, aby – poznając przeszłość – zrozumieć teraźniejszość i umieć kształtować przyszłość”.

W dniu 17 września 2015 roku Katarzyna Hanus, pełniąca funkcję Zastępcy Przewodniczącego Samorządu Uczniowskiego, odczytała przez radiowęzeł krótką informację historyczną dotyczącą napaści Związku Radzieckiego na Polskę w 1939 roku. Dowiedzieliśmy się, że Rosjanie wprowadzili do Polski ponad 4 tysiące czołgów, 1800 samolotów i prawie 2 miliony żołnierzy, którym Polacy mogli przeciwstawić jedynie ponad 300 tysięcy żołnierzy.
Polska była całkowicie zaskoczona agresją Armii Czerwonej. Propaganda sowiecka określała zajęcie wschodnich terenów Rzeczypospolitej jako „wyprawę wyzwoleńczą” w obronie „ludności zachodniej Ukrainy i zachodniej Białorusi”. W konsekwencji ataku do niewoli trafiło ponad pół miliona polskich żołnierzy. W walkach zginęło około 3 tysiące żołnierzy, ok. 10 tysięcy było rannych.

Nastąpiły także masowe deportacje ludności, które – według różnych źródeł – objęły od kilkuset tysięcy do miliona obywateli polskich. Dalszymi konsekwencjami agresji ZSRR na Polskę były masowe mordercze represje wobec narodu polskiego, często akty ludobójstwa ludności polskiej, grabież polskiego majątku narodowego i dóbr prywatnych. Obrabowano polskie muzea, biblioteki oraz archiwa i prywatne zbiory dzieł sztuki.
Żołnierze i oficerowie, którzy trafili do niewoli jako jeńcy wojenni, więzieni byli w obozach w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie. Wielu z nich zostało rozstrzelanych wiosną 1940 roku w Katyniu, Charkowie i Kalininie. Zbrodnie te przez lata komunizmu utrzymywano w tajemnicy. Szacuje się, że w nikczemny, skrytobójczy i bestialski sposób zamordowano w ramach zbrodni katyńskiej 21 768 obywateli Polski.
Na arenie międzynarodowej głos Polski o agresji sowieckiej został zlekceważony. Konsekwencje napaści z 17 września 1939 roku ponosimy do dziś: atak Sowietów ukształtował obecną granicę Polski na wschodzie.
Sugestywnie wygłoszony komunikat o burzliwych wydarzeniach zapoczątkowanych 76 lat temu miał na celu kształtowanie tożsamości narodowej uczniów oraz krzewienie uczuć patriotycznych. Jednym z priorytetowych zadań Samorządu Uczniowskiego jest współdziałanie z gronem pedagogicznym na niwie wychowania obywatelskiego i uwrażliwianie społeczności szkolnej na ważne wydarzenia z dziejów naszej ojczyzny.