W dniu 12 października uczniowie naszej szkoły wystawili montaż poświęcony sylwetce Janusza Korczaka zatytułowany „Opowieść o współczesnym Sokratesie” z okazji obchodów Dnia Edukacji Narodowej.
Janusz Korczak był światowej sławy prekursorem działań na rzecz praw dziecka. Traktował dzieci nie tylko jako przedmiot troski ze strony dorosłych, głosił i realizował w praktyce ideę respektowania praw i interesów dzieci, ich samostanowienia i emancypacji. Wierność tym poglądom potwierdził własnym życiem. Zginął w komorze gazowej niemieckiego nazistowskiego obozu zagłady w Treblince wraz ze swoimi 192 wychowankami.
W związku z 70. rocznicą jego śmierci Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, oddając hołd temu wielkiemu człowiekowi, ogłosił rok 2012 Rokiem Janusza Korczaka. Jego dokonania były ogromne, zadziwiał świat nowatorskimi metodami pedagogicznymi, publicznie głosząc, że dziecko ma prawo do takich samych przywilejów jak dorosły. Jego myśl: „Nie ma dzieci, są ludzie” stanowi credo rozważań pedagogicznych Korczaka.
Uroczystość, przygotowana przez Panów: Grzegorza Argasińskiego, Waldemara Kilara, Józefa Krzysztyńskiego i Bogusława Malinowskiego, miała podniosły charakter. Myślą przewodnią był cytat: „Szkoła winna być kuźnicą, gdzie wykuwają się najświętsze hasła”. Całość prowadzili konferansjerzy: Zuzanna Śliwka i Krzysztof Tomkiewicz. Postać pedagoga i wychowawcy żydowskich sierot, pisarza i publicysty, autora takich książek jak „Król Maciuś Pierwszy”, „Król Maciuś na bezludnej wyspie”, „Bankructwo małego Dżeka” portretowali wierszem młodzi recytatorzy: Zuzanna Jurasz, Julia Hanus, Kamila Małek oraz Martyna Jasina. Wielkie owacje zebrały także występy wokalistek. Doskonałe interpretacje pieśni „Chciałbym” oraz „Gloria” Gabrieli Mazurkiewicz, „Psalm z krzakami czarnych jeżyn” i „To cała prawda” Pauliny Krupy kończyły się burzą braw. Wielu wzruszeń i emocji dostarczyło słuchaczom wykonanie utworów „Kilka prostych prawd” przez Edytę Ziajkę i „Eliksir życia” przez Oliwię Kilar. Montaż zakończył się pieśnią „Chodź, pomaluj mój świat”, brawurowo wykonaną przez Oliwię Staroń. Liryk, dedykowany wszystkim nauczycielom, stał się apelem o to, by wychowawca i nauczyciel we współczesnej szkole pełnił rolę przewodnika i mistrza, torującego ścieżkę intelektualnych i życiowych poszukiwań każdemu z nas. Bo „kiedy śmieje się dziecko, śmieje się cały świat”.
