„Patrzy na równy tłumów marsz,
Milczy wsłuchany w kroków huk,
A mury rosną, rosną, rosną,
Łańcuch kołysze się u nóg…”.
Jacek Kaczmarski
W dniu 14 grudnia 2015 roku Lidia Kasperkowicz, Skarbnik SU, wygłosiła przez radiowęzeł komunikat poświęcony stanowi wojennemu w Polsce, który został wprowadzony 13 grudnia 1981 roku przez gen. Wojciecha Jaruzelskiego. Usłyszeliśmy, że tej nocy z soboty na niedzielę oddziały ZOMO rozpoczęły ogólnokrajową akcję aresztowań działaczy opozycyjnych. W dniu wprowadzenia stanu wojennego w działaniach na terytorium kraju wzięło udział ok. 70 tys. żołnierzy Wojska Polskiego, 30 tys. funkcjonariuszy MSW. Na ulicach pojawiły się czołgi, pojazdy opancerzone i wozy bojowe. Komuniści wykorzystali także helikoptery i samoloty transportowe. 25% wszystkich sił skoncentrowano w Warszawie i okolicach.
Oficjalnym powodem stanu wojennego była pogarszająca się sytuacja gospodarcza kraju, której przejawami były m.in. brak zaopatrzenia w sklepach, reglamentacja towarów oraz zagrożenie bezpieczeństwa energetycznego w kraju wobec zbliżającej się zimy. Rzeczywistymi powodami były obawy reżimu komunistycznego przed utratą władzy, związane z utratą kontroli nad Niezależnym Samorządnym Związkiem Zawodowym „Solidarność”.
Społeczeństwo stawiło opór. Rozpoczęły się strajki w kopalniach, hutach i innych zakładach produkcyjnych. Milicja odpowiadała ogniem – do protestujących strzelano. Wielu Polaków spotkały represje: masowo zwalniano załogi w zakładach pracy, tysiące Polaków aresztowano i internowano, Karano także organizacje zrzeszające działaczy studenckich, twórców i artystów, które nie chciały się podporządkować. Wskutek postrzałów i pobić życie straciło około 100 osób. Wprowadzenie stanu wojennego, który zniesiono 22 lipca 1983 roku, nie poprawiło niekorzystnej sytuacji gospodarczej w Polsce i nie usunęło oznak zapaści ekonomicznej kraju.
Cykliczne audycje historyczne w naszej szkole, przygotowywane przez Samorząd Uczniowski, poświęcone ważnym wydarzeniom z dziejów Polski XX wieku, mają na celu umacniane tożsamości narodowej wśród młodego pokolenia Polaków i krzewienie prawdy o smutnych dla naszego narodu latach komunizmu.
